Endelig lød fløjten… Jeg er lige faldet ned på sædemusklen. Jeg har kørt byen tynd og ikke engang for mig selv, men for andre, som havde brug… Fortsæt med at læse →
Omstillingsparat eller hvordan jeg om lidt bliver en smule klogere på sød, ungarsk hyggespise Der er kun én ting, der fungerer i dag; at blive indendørs, tænde en bunke stearinlys, brygge en kande skoldhed te og finde strikketøjet… Fortsæt med at læse →
Travl med travl på og så det løse… Der er så meget fart på alting lige nu, at jeg ikke kan følge med. Jeg prøver og jeg mærker, at jeg snart må… Fortsæt med at læse →
Efter stormen kommer stilhed… Vi er heldige. Ingenting er der sket her på matriklen, når vi ser bort fra effekten af at bo på en tolænget gård for… Fortsæt med at læse →
Ah, som jeg gider… Så landede jeg lige midt i weekendstarten og det noget så eftertrykkeligt med kaffe i koppen og ro i maven. Jeg kan lide det.… Fortsæt med at læse →
Kan man grine, kan man sagtens… Nu skal det ikke hedde sig… og faktisk grinte jeg også bare og sagde okay, men altså… Jeg har lige drønet rundt, som en… Fortsæt med at læse →
Tirsdagen der fik ben at gå på Friheden startede smukt med solskin og stille venten i Kayerødsgade. Der kunne jeg stå og nyde, at solen skinnede på en næsetip, som trængte.… Fortsæt med at læse →
Nogen gange skal man bare række ud og trække i håndbremsen… Først var der en dejlig arbejdsdag i Lones gode selskab. Vi rykker igennem på indretningsfronten inde på kontoret, så det er så vældigt nu.… Fortsæt med at læse →
At koge suppe på det rene ingenting eller hvordan vi glemmer at shoppe igennem, fordi vi er for flittige… *hoost* Lone og jeg er alt for flittige og derfor alt for dårlige til at udnytte, at vi holder til midt i byen klods op… Fortsæt med at læse →